Epiduraal adhesiolyse

Behandeling van littekenweefsel rond ruggenmerg en zenuwwortels.

Na een rugoperatie, of door de irritatie van een lekkende tussenwervelschijf kan er littekenweefsel ontstaan rondom de zenuwwortels en het ruggenmerg. Hierdoor ontstaat druk op de zenuwen en het ruggenmerg, waardoor pijnklachten ontstaan. Meestal betreft het rugpijn, vaak met uitstraling naar de benen

Bij een epidurale adhesiolyse wordt een enzym (hyalironidase) dat littekenweefsel soepelere maakt, vlak bij het littekenweefsel gebracht. Vaak wordt er ook een ontstekingsremmer (steroïd) toegediend.

Bij een epidurale adhesiolyse ligt de patiënt op de buik. Na ontsmetting van de huid, wordt de huid bij het stuitje verdoofd. Via een opening in het stuitje wordt dan een naald in de epidurale ruimte gebracht. Dit wordt met een röntgenfoto gecontroleerd. Daarna wordt een dun teflon slangetje via de naald in de epidurale ruimte gebracht. Het slangetje wordt dan opgevoerd tot aan het inwendige littekenweefsel. Dit wordt weer gecontroleerd met een röntgenfoto, met contrast. 

Als zeker is dat het slangetje zich op de juiste plaats bevindt, wordt eerst verdovingsmiddel ingespoten. Vervolgens wordt het enzym hyalironidase bij het littekenweefsel toegediend, soms samen met een ontstekingsremmer. In de loop van enkele weken wordt het littekenweefsel soepeler. De klachten nemen dan af. Als de behandeling goed effect heeft, kan deze, met ruime tussenpozen, worden herhaald. Er kan ook voor worden gekozen om de geïrriteerde zenuwwortel te behandelen.

De epidurale adhesiolyse is een veilige behandeling. Complicaties zijn zeldzaam. Als zeldzame complicatie kan er een gaatje in het ruggenmergvlies ontstaan. Dit kan hoofdpijnklachten geven, die meestal verdwijnen als u gaat liggen. Meestal gaat dit vanzelf over. Zeer zeldzaam kan er een bloeding of infectie ontstaan.