OVER DR. LEON UBAGS
Anesthesioloog - Pijnspecialist
Ik ben in 1970 geboren in Maastricht en opgegroeid in Cadier en Keer in het Limburgse Heuvelland.
In 1989 ben ik geneeskunde gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens mijn doctoraalstudie geneeskunde ben ik geïnteresseerd geraakt in de anesthesiologie. Met name de technische kanten van het vak en de regelmatig terugkerende noodzaak tot acuut handelen spraken mij erg aan.
Al tijdens mijn doctoraal studie ben ik begonnen met wetenschappelijk onderzoek bij prof. dr. Cor Kalkman. Dit heeft in 1998 geresulteerd in mijn promotie, op intraoperatieve bewaking van het ruggenmerg, aan de Universiteit van Amsterdam. Uiteindelijk heb ik niet voor een academisch carrièrepad gekozen. De patiëntenzorg trok mij meer. Maar ik heb bijzonder goede herinneringen aan deze tijd.
Het artsexamen werd eveneens in 1998 behaald en vanaf 1999 tot 2004 heb ik de opleiding tot anesthesioloog gevolgd in het Academisch Medisch Centrum. Tijdens mijn opleiding kwam ik natuurlijk in aanraking met de pijngeneeskunde, één van de subspecialisaties binnen de anesthesiologie. Al snel raakte ik gefascineerd door de pijngeneeskunde. Het toenmalige hoofd van de pijnkliniek in het Academisch Medisch Centrum, dr. Jan Vranken, is een gedreven arts en opleider. Zijn enthousiasme heeft mijn belangstelling voor de pijngeneeskunde verder aangewakkerd. Het werk op de operatiekamers deed ik met veel plezier, maar ik miste het patiëntencontact. Het was fascinerend om te zien hoe gelukkig en tevreden patiënten zijn na een zenuwblokkade of andere ingreep. Als pijnspecialist geef je veel patiënten echt een deel van hun leven terug.
Laurentius ziekenhuis Roermond
Toen ik in 2004 klaar was met mijn opleiding tot anesthesioloog, stond het voor mij dan ook vast dat ik op zoek was naar een baan, waarin pijngeneeskunde tot mijn taken zou behoren. Ik kon toetreden tot de maatschap anesthesiologie in het Laurentius ziekenhuis in Roermond. Daar werd mij die mogelijkheid geboden. Het Laurentius ziekenhuis had een (terecht) goed bekend staande pijnpolikliniek. Naast de werkzaamheden als anesthesioloog op de operatiekamers en de intensive care oefende ik daar twee dagen per week de pijngeneeskunde uit. Ik heb er heel prettig samengewerkt met anesthesioloog - pijnspecialisten Peter de Jong en Raymond Frederiks. Ik heb er veel geleerd, met name van de zeer ervaren Peter de Jong, die de pijnpolikliniek in Roermond heeft opgezet.
Zuyderland medisch centrum
Maar ik wilde graag meer. Ik wilde fulltime pijnspecialist worden en alle ingrepen in de pijngeneeskunde beheersen. Die wens werd in 2007 vervuld, toen de internationaal bekende pijnspecialist dr. Olav Rohof een collega zocht. In zijn praktijk was plaats voor een fulltime pijnspecialist. Van 2007 tot aan zijn pensionering in 2015, heb ik samen met hem in maatschapsverband gewerkt binnen de pijnkliniek in eerst het Maasland ziekenhuis en later Orbis Medisch Centrum. Die jaren hebben mij gevormd als pijnspecialist. Ik heb ongelooflijk veel geleerd van dr. Olav Rohof. Het waren bijzondere jaren.
Dr. Olav Rohof werd opgevolgd anesthesioloog-pijnspecialist Dirk Peek. Met hem heb ik tot 1 maart 2020 de maatschap pijngeneeskunde op de locatie Sittard-Geleen voortgezet. Dit binnen de vakgroep pijngeneeskunde waarvan ook zes anesthesioloog - pijnspecialisten vanuit de maatschap anesthesiologie deel uitmaken. Inmiddels was er in 2015, door fusie met Atrium Medisch Centrum, een nieuw ziekenhuis ontstaan, het Zuyderland Medisch Centrum. Ofschoon ik altijd met veel plezier heb gewerkt binnen de afdeling pijnbestrijding op de locatie Sittard-Geleen van Zuyderland, voelde ik mij steeds minder thuis in het nieuwe, grote fusie-ziekenhuis.
DC Klinieken Breda
In een groot ziekenhuis zoals Zuyderland Medisch Centrum voelde ik mij niet echt thuis. Binnen een dergelijke organisatie is het maar zeer beperkt mogelijk om zelf vorm te geven aan de manier waarop je de praktijk inricht. Dat is geen verwijt aan Zuyderland, maar een constatering van een onvermijdelijk aspect van een organisatie met een dergelijke omvang.
Mij werd echter steeds duidelijker dat ik liever op een andere manier wilde werken. In een organisatie met korte lijnen, waar ik zelf meer inspraak heb hoe de zorg georganiseerd is. Ik verwacht een dergelijke werkplek te hebben gevonden in de DC klinieken Breda, waar ik vanaf september 2019 reeds één dag per week heb gewerkt.
Vanaf 1 maart 2020 heb ik mijn werkzaamheden in Zuyderland Medisch Centrum beëindigd en ben ik uitsluitend nog in DC klinieken Breda werkzaam. Samen met collega anesthesioloog - pijnspecialist Kenneth van Tilburg, die de kliniek in Breda heeft opgezet. Het is een relatief klein centrum, maar deel uitmakend van een landelijk bedrijf, met 14 vestigingen en een groot zorgnetwerk. Een kliniek met korte lijnen en ruimte voor mijn wensen en visie. Een plek waar ik mij thuis voel en de pijngeneeskunde kan uitoefenen op mijn manier.
Pijngeneeskunde is een bijzonder vak en ik doe het werk met heel veel plezier. Pijn kan patiënten enorm beperken in hun leven. Pijn is meer dan alleen een symptoom, het heeft invloed op alle aspecten van iemands functioneren, op het werk en privé. Wanneer je die pijn kunt verlichten of wegnemen heeft dat vaak een grote impact op iemands leven. Dat is uitermate bevredigend en daar haal ik mijn werkvreugde uit.